ساختن ظروف سفالی متعلق به زمانی است که روستاهای اولیه شکل گرفته است و از این ظروف برای نگهداری موادغذایی استفاده می نمودند ظروف سفالی خاصیت فاسد نشدنی دارد ساختن ظروف سفالی به شکل مجسمه یا حجم های ترکیبی علاوه بر حفظ کاربری ظروف سفالی آن ها را به شکل مجسمه هایی از حیوانات یا حجم های ترکیبی که نشانه نوع نگرش آن ها از جهان هستی است میساختند . در ایران قدمت سفالینه ها به بیش از ۱۰۰۰۰ سال می رسد قدیمی ترین چرخ سفالگری و کوره پخت سفال در جهان در شوش یافت شده است همچنین قدیمی ترین ظروف سفالی مربوط به ایران است.

برای ساخت تابلوهای سرامیکی از ابزار زیر استفاده می شود:

گِل ( دارای انواع مختلف و کارایی های متفاوت ) ,ابزار کاهنده ( گِل کن ) , وردنه ,اسفنج, لعاب, قلممو ( برای نقاشی روی سفال)

روش ساخت به این صورت است که بعد از ورز دادن گِل آن را به ابعاد و قطر مورد نظر پهن کرده و طرح دلخواه را با شی نوک تیز روی گِل می اندازیم و بنا بر طرح قسمتهای مثبت و منفی را می کَنیم تا طرح را برجسته کنیم . در سفالهایی که لعاب خوردند قبل از پخت اولیه ( بیسکوییت) در زمانی که بدنه اصطلاحا چرمینه شد درصدی از لعاب دلخواه و خاک بدنه را مخلوط کرده و بدنه را رنگ آمیزی میکنیم و پخت اولیه ( بیسکوییت ) را انجام میدهیم بعد از آن با لعاب شیشه ای کار را پوشش میدهیم و دوباره پخت میکنیم.دمای پخت اولیه و پخت دوم بنا بر نوع گِل مصرفی متفاوت است . در سفالهایی که پتینه شدند بعد از پخت اولیه با چسب چوب و تینر و شاپن( قیر رقیق شده )کار را پتینه میکنیم .